Beyin bazen özellikle stresli, travmatik veya korkuyla ilgili anıları gizleyecektir. Bu, olayı hatırlamanın duygusal acısının hala derin olduğu kısa vadede koruyucu olabilir. Bununla birlikte, uzun vadede, bastırılmış anılar, anksiyete, depresyon, travma sonrası stres bozukluğu ve dissosiyatif bozukluklar gibi ciddi duygusal sağlık sorunları yaratabilir.
Dissosiyatif bozukluklar, bir kişinin düşüncelerinde, hafızasında ve/veya kimlik duygusunda bağlantı eksikliğine neden olur ve hafif bir ayrışma vakası yaşamak son derece yaygındır. Örneğin, yakın zamanda bir kitapta "kaybolduysanız" veya hayal kurduysanız, o zaman yaygın bir hafif disosiyasyon biçimi deneyimlediniz. Bu bozuklukta, hafıza kaybının derecesi normal unutkanlığın ötesine geçer ve uzun süreli hafıza boşluklarını veya travmatik olayı içeren hatıraları içerir.
Dissosiyatif amnezi, genellikle hastalık veya beyin hasarı sonucu hafızadan bilgi kaybını içeren basit amnezi ile aynı şey değildir. Dissosiyatif amnezide hatıralar hala mevcuttur ancak kişinin zihninde derinlere gömülür ve geri çağrılamaz. Bununla birlikte, anılar kendi başlarına veya kişinin çevresindeki bir şey tarafından tetiklendikten sonra yeniden ortaya çıkabilir. Profesyoneller arasında “gömülü” anıların her zaman doğru olmayabileceği konusunda bazı tartışmalar var ve bazı uzmanlar sahte travmatik anıları “kurtarma” riskleri konusunda uyarıyor.
Bir zamanlar çoklu kişilik bozukluğu olarak adlandırılan dissosiyatif kimlik bozukluğu gibi akıl hastalıklarında ve dissosiyatif bozuklukların nadir formlarında şiddetli ve daha kronik bir ayrışma şekli görülür.
Vücudun, vücudun geri kalanını korumak için bir apseyi veya yabancı bir maddeyi duvarla kapatabilmesi gibi, beyin de bir deneyimden ayrılabilir. Travmanın ortasında beyin uzaklaşabilir ve hafızadan kaçmak için çalışabilir. Bununla birlikte, tüm ruhlar aynı değildir ve bir kişi için şiddetli olabilecek bir travma, başka bir kişi için o kadar şiddetli olmayabilir.
Bir kişinin genetik yapısı ve çevresi, travmanın nasıl alındığına katkıda bulunabilir. Bilim camiasında hala doğa ve yetiştirme arasında büyük bir tartışma var - bir kişinin gelişiminin DNA'sında mı yoksa esas olarak çevreden mi etkilendiğini belirleyen argüman - ve her ikisinin de bir rol oynadığı varsayılabilir. .
McLaughlin, "Kişi akıl hastalığından muzdarip aile üyesiyle aynı genetik yatkınlığı paylaşıyorsa, bir akıl hastalığı öyküsü, travmanın nasıl alındığı üzerinde bir rol oynar. Ayrıca, mesajın ebeveyninin sevgi dolu ve mevcut olduğu bir dünyada büyüyen bir çocuğun, kendini güvende hissetmeyen bir evde büyüyen çocuktan daha dayanıklı olması muhtemeldir." Der.
Örneğin, bir çocuk sevgi dolu bir evde iyi çocuk gelişimi ile büyürse, travmatik bir olayı (doğal afet, savaş veya istismar gibi) daha iyi işlemesi daha olasıdır. Bununla birlikte, bir çocuğun psikolojik gelişiminde güvensizlik, korku veya terk edilmişlik varsa, o zaman dissosiyatif özelliklere sahip travmatik bir olaya tepki verme olasılıkları daha yüksek olabilir.
Psk. Berfin Gurbet MUTLU
KAYNAKÇA:
Loewenstein, R. J. (1996). Dissociative amnesia and dissociative fugue. Handbook of dissociation, 307-336.
Kikuchi, H., Fujii, T., Abe, N., Suzuki, M., Takagi, M., Mugikura, S., ... & Mori, E. (2010). Memory repression: brain mechanisms underlying dissociative amnesia. Journal of Cognitive Neuroscience, 22(3), 602-613.
