Yoğun ve stresli bir günün ardından battaniyenin altında kahvenizi yudumlarken film izlemek günün tüm yorgunluğunu alıyor, değil mi? Kimi günler tek ihtiyaç duyduğumuz şey stresimizi unutturacak, bizi farklı bir duyguyla buluşturacak bir film oluyor.
Kendimizi üzgün hissettiğimizde izlediğimiz bir film bazen bir terapi etkisi yaratırken, bazen de çok neşeli olduğumuzda izlediğimiz hüzünlü bir film ile bizi de hüzün sarıyor.
Bizleri bu denli etkileyebilen filmler, Psikoloji Profesörü Gary Solomon’un 1995 yılında yayımladığı “The Motion Picture Prescription’’ adlı eserinden sonra psikologların da terapi seanslarında sıklıkla kullandığı bir araç olmaya başladı.
Fakat sinematerapi tek başına bir terapi yöntemi olarak kabul edilmiyor. Daha ziyade terapinin etkisini artırmak adına tedavi süresince kullanılan bir destek unsuru sayılıyor. Özellikle depresyon, huzursuzluk, öfke, sinir ve korku temelli bazı psikolojik sorunların tedavisinde yardımcı bir yöntem olarak kullanılan sinema terapinin oldukça başarılı sonuçları olduğu biliniyor.
Terapide filmlerden faydalanılan süreci kısaca özetlemek gerekirse kişi, öncelikle izlediği filmdeki karakterle özdeşim kuruyor. Gerçek hayatın temsilini seyrettiği filmde kendi gerçek yaşantısından izler bulup bir içgörü kazanıyor.
Ardından sorunları çözmede kimi zaman olumlu anlamda filmin kahramanını rol model alma; kimi zamansa onun yanlışlarına düşmemeye gayret etme eğilimi gösteriyor. Sonuçta uzmanlara göre, kişi kendi yaşadığı duygu, düşünce, açmaz ve acıları perdede gördüğü zaman “Bu sıkıntıyı yaşayan sadece ben değilmişim.” diyebiliyor.
Ayrıca, sinema terapinin işleyişinin, rahatlamadan ziyade problemle yüzleşme ve başa çıkabilme konularına odaklı olduğu söyleniyor. Dolayısıyla, rahatsız edici konuların, filmler aracılığıyla daha kolay işlenebilmesinin nedeni, kişinin problemine güvenli bir mesafede duruyor olması ve bir yandan karakterle bağ kurarken bir yandan da resme kuşbakışı bakabilecek nesnelliğini koruyor olması.
Günümüzde yüzlerce olgu ile etkinliği ispatlanmış psikoterapiye ek bir tedavi tekniği olan sinema terapi, yurtdışında ve Türkiye’de üniversitelerin klinik psikoloji anabilim dallarında yapılan araştırmalar kapsamında incelenmeye devam ediliyor.
Hazırlayan:
Psk. Melis Sağlam
Kaynakça:
Powell, M.L., (2008). Cinematherapy as a clinical intervention: Theoretical rationale and empirical credibility. Doctor of Philosophy in Counselor Education, University of Arkansas.
Sharp, C. Smith, J.V. & Cole, A., (2002). Cinematherapy: Metaphorically promoting therapeutic change. Counseling Psychology Quartely, 15(3), 269-276.
Gabbard, G.O. & Gabbard, K., (2002). Psikiyatri ve Sinema. Okuyanus Yay.
